دكتر محسن رضايي طي يادداشتي تحليلي از شرايط ويژه ايران در سالهاي 84 و 85 و احتمال جدي حمله آمريكا به ايران در آن سال ها پرده برداشت.

رضايي در يادداشت خود مي نويسد: " آمریکا چند بار آماده حمله به ایران شده بود. ادامه فعالیتهای هسته ای و اظهارات مقامات ایران علیه اسراییل بهانه آنها بود، ولی دلیل اصلی آمریکا به نقشه جدید نئو محافظه کاران آمریکا برمی گشت که قصد ایجاد یک منطقه جدید سیاسی زیر سلطه خود را در شمال اقیانوس هند و در جنوب روسیه و درغرب چین راداشتند که حمله به ایران و تغییر رژیم ایران درمرکز این نقشه قرار داشت."

وي آنگاه با اشاره به نقشه ژئوپليتيك منطقه تاكيد مي كند كه: " آمریکا با اتکا به قدرت دریایی خود چهارراه بین المللی که مرکز انرژی جهان هم می شد را تصرف نموده، و از همین نقطه حاكميتش را بر جهان تثبيت می کرد. طراحان نقشه سياسي منطقه در آمريكا مي خواستند با تسلط براين منطقه هم موقعیت ژئوپلیتیک و هم موقعیت انرژی جدیدی برای حاکمیت خود برجهان تا صد سال اینده را بدست آورند."

رضايي در يادداشت خود كه براي نخستين بار از شرايط حاد ايران در آن سالها پرده برداشته اشاره مي كند كه: " آمريكا در طرح و نقشه خود تنها توانست دو حلقه از کمربند طلایی یعنی افغانستان وعراق را بدست آورد ولی در مناقشه پرونده ای با سوریه و حمله به لبنان باشکست مواجه شد" وي اضافه مي كند: " اما شکست آمریکا به دست ایران صورت گرفت"

دكتر رضايي دلایلی را که باعث شد حمله قطعی امریکا به ایران خنثی شود چنين بر مي شمرد:

1- افشا گری بین المللی علیه حمله آمریکا به ایران، که تحلیل گران ایران هم در این رابطه موثر بودند موجب لو رفتن عملیات آمریکا و حساس شدن جهانیان شد.

2- جدی گرفتن حمله از سوی رهبری و آمادگی فوق العاده نیروهای مسلح ایران

3- تهدید جدی رهبری ایران که درصورت حمله آمریکا ، ایران تلافی سنگینی خواهد کرد.

4- مانور سلاح های جدید ایران به خصوص نوع جدیدی از موشکهای دریایی که اسیب پذیری ناو های امریکا را نشان داد و تا آنموقع امریکا اطلاعاتی از انها را نداشت.

5- جلوگیری از قطع مذاکرات با اروپایی ها درباره مسائل مربوط به انرژی هسته ای و ارائه پیشنهادهای جدید به سولانا دربسته پیشنهادی یازده بندی اقای لاریجانی که حتی مورد توافق سولانا نيز قرار گرفت.

6- شکست امریکا در حمله به لبنان که مقدمه ای برای حمله به ایران محسوب می شد.

دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام در اين تحليل مي نويسد: " اگر نیروهای مسلح ایران در آمادگی بسر نمی بردند، یا افشاگری صورت نمی گرفت، و یا آنكه آمریکا در حمله به لبنان موفق می شد، جنگ بین ایران و آمریکا قطعی بود."

وي معتقد است: "حال که این جنگ اتفاق نیفتاده است، و بهتر است گفته شود که از وقوع آن با تلاشهای فراوان و با عزت و ایستادگی جلوگیری شد، کمتر کسی قدر زحمات سربازان مظلوم وطن را می داند."

رضايي در پايان يادداشت خود با انتقاد از كساني كه در آن روزها سعي مي كردند تهديد حمله آمريكا به ايران را كم اهميت جلوه دهند چنين نتيجه مي گيرد: " بهتر است با اثبات ادعاهای غیرعلمی خود شاهکار بازدارندگی ایران را کوچک نکنیم. اینکه یک عده ای درحاشیه می گفتند که مردم بخوابند ما بیداریم ممکن بود که از بعد روانی در ارامش جامعه موثر باشد، ولی اگر ايران براساس آن اعتقاد عمل می کرد به طور قطع آمریکا به آرزوی خود رسیده بود."